Na czym polega fenomen indyjskiej fabryki snów, czyli Bollywoodu? Co się stanie, jeśli filmy z Bombaju „zaleją” Europę? Czy bollywoodzkie kino może zagrozić hollywoodzkim produkcjom? Jak Bollywood odbierane jest w Polsce? Czy jest synonimem kiczu? A może staje się kinem kultowym? Na te i inne pytania postaramy się odpowiedzieć podczas dyskusji.

Po co krytykować sztukę (współczesną), skoro i tak ma fatalną opinię u wpływowych konserwatywnych polityków i populistycznych publicystów? A jednak niektórzy krytykują, jakby zapominali, że „krytyka sztuki” znaczy przede wszystkim sztuki dogłębną analizę, a nie krytykanctwo, które psuje przecież dobre relacje między znajomymi. Z drugiej strony wiele osób deklaruje potrzebę wyrażania krytycznych opinii i przewartościowania ocen nawet najbardziej cenionych artystów, ale zmienia nagle zdanie, gdy to dotyczy ich pracy kuratorskiej, publicystycznej czy artystycznej.

Czy rzeczywiście krytyczne komentowanie faktów i postaw artystycznych, krytykowanie opinii o nich zbliża, albo czy może zbliżać, i co daje takie mentalne boksowanie, to kwestia jeszcze otwarta, ale chcemy porozmawiać o tym, dlaczego taka krytyka jest potrzebna piszącym i krytykowanym. Chcemy przekonywać do zgody na niezgadzanie się w ocenach. Co jednak mogą zdziałać kuratorzy wobec krytyki nie spełniającej ich oczekiwań? Krytyki napastliwej, niemerytorycznej, niekompetentnej?