Standard politycznego zaangażowania kultury i sztuki określiła doskonale przed laty awangarda. Jej znaczenie dla produkowania nowych języków krytyki i dyskursu publicznego nie maleje, niezależnie od tego, jak nazwiemy kolejne formacje awangardowe. Czy jednak współczesna sytuacja nie zmienia się? Przestrzeń kultury była zawsze naturalnym środowiskiem komunikacji społecznej. Dziś, za sprawą przemian społecznych, technologicznych i ekonomicznych ulega ona zagęszczeniu. Czy w takim razie przestrzeń kultury nie staje się przestrzenią polityczną par excellence? A jeśli tak, to czy można myśleć dziś o kulturze, nie myśląc o polityce?